سلام

این پست مخصوص مامانیه گلمه

اون که

یه دنیا صفاست..

یه دنیا عشقه..

یه دنیا محبته..

یه دنیا لطفه..

یه دنیا ایثاره..

یه دنیا مهر..

یه دنیا صبوریه..

اون یکی از فرشته های خوب خداست..

اگه بخوام همه خوبی هاش رو بگم..تمومی نداره

اون روزی که پست قبلم رو نوشتم٬  جایی اسمی ازش نبردم..

ولی تو دلم میدونستم که اونم کم برام مایه نذاشته..

گذشت تا دیدم که بهترین نظر رو تو پستم گذاشته..

ترنم بهار                                                                                                              

دلم از خودم گرفت..گفتم قدر نشناسیه..

دلم گفت که امروز رو کلا برای اون بنویسم..

اون واقعا دوست داشتنیه..تو وجودش سر سوزن حسادت نیست...

هیچوقت ندیدم از کسی کینه به دل بگیره..

همیشه شاد و شنگول در کنار ما بوده و همیشه همه ما ها رو شاد کرده..

وجودش تو خونه

برکته..

باعث آرامشه..

باعث دلخوشیه..

میدونم که تو فوت داییم اون بیشترین ضربه رو خورد..ولی با صبری که داشت..با مدیریتی که داشت تونست خانواده رو آروم کنه..میدونم از تو فرو ریخت ولی تو ظاهر به همه دلداری داد..

هیچوقت خودش رو نمیبینه..

یادمه ۲ سال پیش وقتی داشت از مالزی بر میگشت ایران برام تو یه کاغذی نوشته بود..

«شاکر خدای مهربون و قدردان پدر خوبتان باشید»

کلی ازش کارت تبریک و نوشته های مختلف دارم که همش لطفه .. همش صفاست.. همیشه به بهانه های مختلف دوست داشتنش رو ابراز میکنه..من عاشق این کاراشم..

همیشه به فکر ماهاست..

یه پشتیبان تمام عیاره..

تو خونه اینقدر با پدرم هماهنگه که گاهی حس میکنیم اینا یه روح هستند تو دو تا بدن..

تمام عشقش رو به پای خانواده ریخته..

اینقدر دلم براش تنگه که کلی حرف دارم بزنم ولی بغضم نمیزاره..

مامانیه گلم از دور روی ماهت و دستای پرمهرت رو غرق بوسه میکنم..

همه این گلا رو هم برا تو که اینقدر روح لطیفی داری و عاشق گلی گذاشتم..

البته اگه چاره داشتم عکس خودتو به جای این گلا میذاشتم تا بلکه این وبلاگ غراضه ما هم یه روحی پیدا بکنه و رونقی بگیره..

عزیزم دوست دارررررررررررررررررررم قد خودت..

(هرچی دنبال یه چیز با ارزش گشتم٬ از خودت بهتر نیافتم..)